مرثیه خوانی حاج صادق آهنگران در دومین یادواره شهدای مسجد بلال و کوی شهید رجایی اهواز - 20 اسفند 1388

ای دل من به خدا سنگ تر از سنگ تویی
گر چه با نای غم آهنگ هم آهنگ تویی
چه غریبانه از این خانه گذر می کردند
قهرمانانه خطر بعد خطر می کردند
تو در اینجایی و گلهای معطر رفتند
نرگس و یاسمن و سرو و صنوبر رفتند
تو مگر آهنی ای دل که چنین سخت شدی
دامن خاک گرفتی و سیه بخت شدی
ای شهیدان منم و داغ شما می دانید
سوز نی های نیستان مرا می دانید
چه کنم گر نکنم یاد شما را روشن
داغ آیینه فریاد شما را روشن
خوب می دانم از این پس دل من هست و شما
غم غربت زدگی منزل من هست و شما
ما چرا درک نکردیم شما را افسوس
نشنیدیم صدا بعد صدا را افسوس
شرمساریم شهیدان که چنین پژمردیم
زنده ماندید شما، ما همه اینجا مردیم
فرصتی نیست مرا بغض گلوگیر شده است
جاده می خواندم اکنون تو مگو دیر شده است
راه دور است ولی سرعت طوفانی هست
گر بخوانید مرا پای بیابانی هست
مرد آن نیست که از حادثه در بیم شود
روز تصمیم فرو ماند و تسلیم شود
گر بخوانید بدانید که ما هم مردیم
وای بر ما اگر از راه خدا برگردیم
آی مردم به خدا داغ کبوتر دیدم
هر کجا گام زدم لاله پرپر دیدم
شرمسارم اگر از درد خبر آوردم
باز از خاکستر یک مرد خبر آوردم